من
 از ژرفنای نیلی اندوه
 تا ارتفاع  دوستی دوست
 با گام اشتیاق دویدم .

 تا
 بر چشمه های پاک رسیدم
 من
آن جاری زلال خنک را
 بر سنگ های تشنه گشودم .

 من
از خیمه نهفته ی لیلا
در شعر های ناب نظامی
 بر روشنان دیده مجنون
 - این عاشق بزرگ صداقت -
 تصویری از شکوه کشیدم .

 من
 از خوشه های نارس گندم
 در غنچه وار ناف قشنگت
 شیری  معطر دوشیدم
 و
 در لذت شبانه نوشیدم .
 پس
 نام تو را
 بانوی من : بکارت پا  یا
شش سال عاشقانه پوشیدم .