به : الف . پرتو اعظم
    نویسنده

و خون
 و خون آبی شب های هیچ - تاب
 گل می کند
 بر شیشه ی کبود عینک .
بر گرد میز
من هستم و زنم
        و « ناتاشای » بختگو .
 انگشت های فرز « ناتاشا »
 رو می کند برای من و او
 پنجاه و دو عدد و تصویر
 با رنگ گونه گون

دهلوی پیک ،
        هان ،
                یک عشق پوچ !
پوچ تر از دست باخته
 بر گرد  میز روز و شبان عمر ....

شُش های زرد گونه ی جنگل
 از دود ،
        دود ،
                 د...و ... د
یکسره می نالد
و دارکوب مرگ *
 بر پوکی ی عمیق جنگل می بالد
 می بالد و به پوکان می کوبد .
 بر کشته های سوخته از باد های سرخ
 دردا ! اگر نگرید  نازای این بلند !

خنجر بیاورید ،
        خنجر !
        کاین زخم کهنه را
از قلب های خسته ببُرّم
 تا بارور شود
 تیر بلند قهقهه در چله ی  کمان ..

آیا بهار خوب کدامین سال
گل می کند
 بر کنده های سوخته  از شعله تبر ؟

ترکیب « دارکوب مرگ » را از «پرتو اعظم»  وام گرفته ام .