مرد  از کنار  کلبه  گذر کرد
 و دشنه ی  بلندش  را
 در ماهتاب شست
 مهتاب  سرد نیمه ی پاییز
  رنگ  رناس  حاشیه  جویبار شد
  دلخسته  بی شکیب  اما
 خونجوش  از انتقام
  با خویشتن  به زمزمه  می گفت :
 در نقش  فال  قهوه ، نه ، دیگر
  آن ناشناس ِ مسافر
مهمان نمی شود .
 هی. ها.  چه خوب
 « طوطی » زن عزیزم
 دیگر
 از طعنه های  مردم بدگوی  «رودبار»
 آسوده می شود .

●

اما
 سگهای  گلبه بان  ده بالا
  هشیارند
  هشیارتر
  از کدخدای  ساده دلِ ما .
 زنهار فردا که آفتاب  برآید.