فنای من هستی دوباره ست و زندگی من دوپاره ست :آن دم که آمدم و نبودم و آنگاه که می روم و هستم . پس من در تو زاده می شوم ای هسته ی هستی.و تو را چون غباری ، می تکانم ای نیسته ی نیستی .
وقتست که خاک ، هسته را برُباید و ابر پلک بگشاید .
http://farrokhtamimi.com/new/wp-content/uploads/2017/11/x7.mp3